Geçtiğimiz hafta sonu depomu toplarken tozlu bir çam kutu buldum. Bakır tokayı açtığımız anda, 2017 baharında yeşil çimenlerin nemli kokusu yüzümüze çarptı - kutunun dibinde, Burgonya'daki bir şarap imalathanesinde staj yaptığımız sırada, yüzyıllık asmalardan toplayan şarap üreticisi Jeannot the Elder'ın hediyesi olan iki kurutulmuş asma yaprağı vardı.

Bu ahşap kutunun içinde bir zamanlar ürettiğimiz ilk Pinot Noir fıçıları vardı. Altı yıl geçti, tahtanın kenarları zamanın defalarca okşadığı eski bir kitabın sırtı gibi sıcak bir kehribar rengine büründü. Kutunun kapağının iç duvarına parmak uçlarınızla dokunduğunuzda o an kalemle yazılmış şarap yapım notlarını hissedebiliyorsunuz. Mürekkep, meşe dokusunun arasında hafızanın şekline bulaşmış.

Yıllar boyunca çam kutular kadar çekici olan birçok kapla karşılaştım. Bir baba, kızının doğduğu yılın üzüm asmalarını şarap kutusu desenine oydu; Emekli bir öğretmen, kutunun kapağını öğrencilerinin mezuniyet mesajlarıyla süsledi; ve yaşlı bir adam, karısıyla birlikte otuz yıldır topladığı çeşitli ülkelerin şarap etiketlerini kutunun gövdesine mozaik desen halinde yerleştirmiş. Bu kutular bana her zaman Fordico atölyesindeki sabah ışığını hatırlatır - talaşlar ışık huzmelerinde dans ederken, ustalar sanki büyüme halkaları ve düğümlerle üç boyutlu günlükler yazıyormuş gibi eğilip ahşap boşlukları oyuyorlar.

Son zamanlarda misafirlerimden sık sık fotoğraflar alıyorum: Düğünlerde dua etmek için kullanılan şampanya köpüklü özel şarap kutuları, aile toplantılarında uzun masalarda imzaların kazındığı hatıra şarap dolapları ve hatta bazı insanlar şarap kutularını çocuklarının ilk masal resimli kitabına dönüştürmüşler. Bu kutular dolaşırken yeni halkalar çıkarır. Artık bunlar statik kaplar değil, belli duyguların yaşayan örnekleridir.

O çam kutuyu hala saklıyorum ve ara sıra içine yeni şeyler ekliyorum: geçen yıl Napa Vadisi'nden topladığım volkanik taşlar, bu yıl bir şarap fuarından topladığım mantar tıpalar. Belki on yıl sonra tekrar açtığımda, unutulmuş bir gün batımıyla yeniden karşılaşacağım. Fordico'da her gün ahşap ile hikayeler arasındaki kimyasal reaksiyona tanık oluyorum. Zıvana ve dübel birleştirme yerleri hafif bir ses çıkardığında, sanki önemli bir an için kaydetme tuşuna basıyormuşsunuz gibi hissedersiniz.